![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Wspomnienia
- Andrzej Szczypiorski
- Jerzy Harasimowicz
- Witold Stachurski Andrzej Szczypiorski (1928 - 2000)
Pragnął być
Budził emocje, i to skrajne. Wypominano mu pracę w dyplomacji w drugiej połowie lat pięćdziesiątych, peerelotwórczą publicystykę, za którą zbeształ go Hemar, pierwsze - schematyczne jeszcze - opowiadania. Krytykowano też to, co robił, mówił i pisał w wolnej już Polsce, zazdroszcząc sukcesu w Niemczech, fotela senatorskiego, stałej obecności w mediach.
Ataki na swoją osobę znosił z godnością, z żalem stwierdzając jednak, że jako pisarz bardziej jest ceniony w świecie niż w kraju ojczystym. A o jego międzynarodowej pozycji świadczyło też wybranie go w 1998 roku na prezesa Światowej Federacji Związków Autorów i Kompozytorów CISAC.
Stawiano mu również zarzut relatywizowania zła, na co już reagował gwałtownie. Przyznawał natomiast, że istnieją miary społecznych skutków zła. Dlatego m.in. drażniło go solidarnościowe kombatanctwo, choć sam 13 grudnia 1981 roku był internowany i więziony w Białołęce i Jaworzu. Ale mówiąc o udziale w powstaniu warszawskim, w szeregach Armii Ludowej, a po kapitulacji wywiezieniu do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen - potrafił ważyć proporcje. Uważał się zresztą za człowieka lewicy, w historii PRL widział nie tylko ciemne strony, zdecydowanie
...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
