Napoleońska sztuka zwyciężania
Stały za nimi także przemyślenia i prace francuskich teoretyków wojskowości z XVIII wieku, Guiberta, ojca nowoczesnej taktyki. Dylematy wyboru między szykiem zwartym (kolumną), rozproszonym (linią) i mieszanym rozwiązał wydany już w 1791 roku "Przepis musztry i manewrów" (przetłumaczony na polski w 1808 roku). Wielki reformator artylerii Gribeauval już ćwierć wieku przed rewolucją zmniejszył wagę dział i ujednolicił ich wagomiary, wprowadzając też standaryzację i wymienność części łóż armatnich oraz jaszczy. Pozwoliło to stworzyć najlepszą w Europie, ruchliwą i skuteczną artylerię, która z lżejszych armat potrafiła wystrzelić nawet pięć razy na minutę.
Napoleon nie wynalazł też podziału armii na dywizje, ułatwiającego ruch wielkich mas ludzkich i ich wyżywienie, zwłaszcza na ziemiach przeciwnika. Jego wkładem była dająca mu od 1800 roku przewagę operacyjną organizacja armii w korpusy. Złożone z wszystkich rodzajów wojsk lądowych: piechoty, kawalerii, artylerii i inżynierii wojskowej,...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta