![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Parnas na czele kahału
Podstawowymi jednostkami samorządu żydowskiego były gminy, czyli kahały (nazwa ta jest nieco myląca, gdyż oznacza zarówno samą gminę, jak i jej władze).
Co istotne, każda gmina miała swoje własne zwyczaje, które dostosowywała do aktualnych potrzeb oraz możliwości finansowych. Jednak we wszystkich władze gminne wyłaniane były w corocznych wyborach (co było wyjątkowo „demokratyczne” na tle innych stanów Rzeczypospolitej!). Wybory przebiegały w kilku etapach. Najpierw wybierano elektorów, a ci z kolei dokonywali nominacji władz gminy. Przy wyborach posługiwano się losowaniem, co wynikało z przekonania, że w ten sposób najpełniej ujawnia się wola Boża, a dzięki niej najodpowiedniejsze osoby sprawują ważne funkcje.
Z urzędników gminnych najważniejszymi byli parnasi, nazywani po polsku seniorami lub starszymi, a czasem, przez analogię z władzami miejskimi, burmistrzami kahalnymi. Parnasi zmieniali się co miesiąc, a sprawujący wówczas władzę – nazywany parnasem miesięcznym – kierował gminą, a pozostali zobowiązani byli mu pomagać. Podejmowali oni decyzje w najważniejszych dla gminy sprawach, a także reprezentowali gminę na zewnątrz i jako jedyni byli...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
