![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Nietolerowani, ale obecni
Osadnictwo żydowskie w większości miało charakter miejski. W okresie nowożytnym skupiska żydowskie znajdowały się we wszystkich większych miastach królewskich.
Często Żydzi osadzani byli także w miastach prywatnych, postrzegani przez ich właścicieli jako czynnik korzystnie wpływający na ożywienie gospodarcze. Miasta były siedzibą władz gminnych oraz centrum żydowskiego życia religijno-społecznego, koncentrującego się wokół synagogi i innych miejsc użytku publicznego.
Prawa nadane Żydom w przywilejach gminnych napotykały nieraz sprzeciw mieszczan. Władze miejskie proponowały szereg ograniczeń wobec Żydów. Pierwsza grupa postulatów dotyczyła mieszkania w mieście. Najostrzejszym ograniczeniem był przywilej de non tolerandis Judaeis, który oznaczał usunięcie Żydów poza mury miejskie i dopuszczenie do handlu jedynie podczas targów i jarmarków (a w Warszawie także w czasie sejmów). W...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
