Jak pies z kotem

źródło: PAP

Wiktor Juszczenko i Julia Tymoszenko

źródło: AP

Mirek Topolanek i Vaclav Klaus

Zanim dotarł do Polski i na Ukrainę, wirus odwiedził Czechy, Litwę i Słowację. Objawy: skrajna niechęć do osób, z którymi trzeba się dzielić władzą i szukać kompromisów

Choroba dokonuje groźnych zmian charakterologicznych. W ich efekcie najważniejsze osoby w państwie całkowicie tracą nad sobą panowanie, a ich zachowanie staje się niebezpieczne dla kraju. Po raz pierwszy ognisko choroby zaobserwowano na początku lat 90. na Słowacji, gdzie dwaj blisko ze sobą współpracujący politycy po objęciu najwyższych stanowisk w państwie zapałali do siebie prawdziwą nienawiścią.

Pacjent: Vladimir Mecziar, były bokser i działacz Komunistycznej Partii Czechosłowacji (KPCz). Po rozpadzie ZSRR, aksamitnej rewolucji w Czechosłowacji i podziale kraju na dwa odrębne państwa został pierwszym premierem Republiki Słowackiej.

W tym przypadku choroba pozostała długo niezdiagnozowana, chociaż dość wcześnie u Mecziara wystąpiły charakterystyczne objawy. Bokserskie zachowania, które przynosiły doskonałe efekty na ringu, Mecziar zaczął wprowadzać do zwykłych kontaktów międzyludzkich. Bezpardonowo zwalczał opozycję, pozbawiał mandatów deputowanych, obrażał polityków, a nawet bił dziennikarzy.

Pacjent: Michał Kovacz, prezydent Słowacji. Wetował jedna po drugiej kontrowersyjne ustawy rządu lub, grając na zwłokę, odsyłał je do Trybunału Konstytucyjnego. Tłumaczył przed światem, że Mecziar u władzy i jego pomysły to tylko chwilowa przeszkoda na drodze do demokracji.

Za rządów Mecziara Słowacja wlokła się w ogonie krajów negocjujących członkostwo w Unii...