Varsaviana płynie w żyłach

źródło: Życie Warszawy

J. Zieliński, T. Pawłowski, Żoliborz. PRZEWODNIK HISTORYCZNY, Rosner i Wspólnicy 2008

O tym, dlaczego nie napisze książki o Saskiej Kępie i z jakiego powodu bycie znanym varsavianistą ma też swoje „ciemne” strony, opowiada laureat Nagrody Literackiej m.st. Warszawy w kategorii „Edycja o tematyce warszawskiej” Jarosław Zieliński

Dostał pan kolejną nagrodę za książki o Warszawie. Tym razem to Nagroda Literacka m.st. Warszawy za „Żoliborz. Przewodnik Historyczny”. Czy to coś zmieni w pana życiu?

Jarosław Zieliński: To tylko wywiera na mnie większą presję. Nie jestem pewien, czy do końca odpowiada mi taka zwiększająca się popularność. Ja sobie lubię pracować po cichu w domu, a tu raz po raz ląduję w mediach. Ludzie dzwonią do mnie z każdą przedziwną sprawą związaną pozornie z Warszawą. Ostatnio miałem opowiadać o warszawskich duchach. Przecież ja jestem historykiem architektury, a nie bajkopisarzem. Cieszę się, że moje książki są popularne, ale ma to także swoją ciemną stronę.

Jak już rozmawiamy o popularności: strasznie trudno tę pańską książkę kupić...

Pierwszy nakład – 1,5 tys. sztuk – już się rozszedł. Teraz trwa dodruk. Niebawem znów powinny być w sklepach.

Czemu akurat Żoliborz?

Cztery lata temu napisałem „Bielany. Przewodnik Historyczno-sentymentalny“. Władze Żoliborza trochę pozazdrościły Bielanom i zapragnęły mieć własny.

W związku z tym zwróciły się do mnie. I tak z Tomkiem Pawłowskim, który ma ogromną wiedzę i zasób...