![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Niemiecka gigantomania
Traktat wersalski zabraniał Niemcom budowy i posiadania okrętów wojennych o wyporności ponad 10 tys. ton. Niemcy nie przestrzegali tych postanowień. Szef koalicyjnego gabinetu w latach 1928 – 1930 Herman Mueller-Franken przegłosował opozycyjną SPD z jej hasłem „jedzenie dla dzieci albo opancerzone krążowniki” i zamówił jeden pancernik kieszonkowy, na co przygotował 80 mln marek. Polityków Republiki Weimarskiej nie odstraszył nawet kryzys, który spustoszył państwową kasę. Niezależnie od okoliczności, okrojona traktatem wersalskim niemiecka marynarka wojenna musiała otrzymać swój pierwszy korsarski okręt.
Dla skonstruowania tej jednostki Krupp pospiesznie ściągnął do Kolonii inżynierów, których dzieci – ku wielkiemu zdziwieniu sąsiadów – mówiły po holendersku. Część projektów została wcześniej wykonana w holenderskich stoczniach Kruppa. Stępka została położona w lutym 1929 roku w należącej do Kruppa stoczni Deutsche Werke w Kolonii. Okręt wypłynął w pierwszy rejs w maju 1932 roku.
W latach 30. Niemcy zwodowali trzy kieszonkowe pancerniki: wymieniony już „Deutschland” (później „Lūtzow”), „Admiral Scheer” i „Admiral Graf Spee”. Zamiast dozwolonej wyporności 10 tys. ton miały 16 tys. ton i spawany elektrycznie kadłub, który był lżejszy od nitowanego. Dzięki temu...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
