Cel – Normandia

źródło: Rzeczpospolita

Premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill i amerykańscy generałowie Dwight Eisenhower i Omar Bradley mierzą do wyimaginowanego wroga przed inwazją na Francję

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Amerykanin w zdobytym niemieckim stanowisku artyleryjskim – elemencie wału atlantyckiego

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Załadunek wojsk inwazyjnych w Wielkiej Brytanii, 4 czerwca 1944 r.

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Fragment pływającego portu Mulberry w Southampton

źródło: AKG/East News

Niemieckie ciężkie działa nadbrzeżne strzegące wału atlantyckiego, 1943 r.

źródło: AKG/East News

Przeszkody przeciwdesantowe na normandzkiej plaży, 1944 r.

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Feldmarszałek Erwin Rommel podczas inspekcji wału atlantyckiego, wiosna 1944 r.

źródło: Bundesarchiv

Niemieckie działo kal. 88 mm ostrzeliwuje aliancki desant

źródło: Bundesarchiv

Zamaskowany niemiecki tygrys pod Villers-Bocage, czerwiec 1944 r.

źródło: bridgeman art library

Premier Churchill w towarzystwie adm. Viana i wicehr. Alanbrooke'a obserwują wyładunek wojsk alianckich na przyczółku w Normandii

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Zniszczony niemiecki radar Würzburg na plaży w Normandii

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Amerykańskie bombowce bombardują dworzec kolejowy w Normandii

źródło: bridgeman art library

Amerykańska łódź desantowa zbliża się do francuskiego brzegu, 6 czerwca 1944 r.

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Amerykanie z 1. DP lądują na plaży „Omaha”

źródło: bettmann/corbis

Amerykańscy dowódcy obserwują inwazję z pokładu USS „Augusta” – w środku gen. Omar Bradley, 6 czerwca 1944 r.

źródło: Corbis

Alianckie okręty desantowe na „Omaha”, 6 czerwca 1944 r.

źródło: AKG/East News

Amerykanie lądują na plaży „Omaha”, 4 czerwca 1944 r.

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Desant Brytyjczyków na plaży „Sword”, 6 czerwca 1944 r.

źródło: bridgeman art library

Amerykański sanitariusz bandażuje rękę rannemu żołnierzowi, plaża „Omaha”, 6 czerwca 1944 r.

źródło: Corbis

Caen zniszczone przez alianckie naloty i ostrzał artyleryjski, lipiec 1944 r.

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Amerykańscy spadochroniarze w St. Marcouf, ranek 6 czerwca 1944 r.

źródło: bridgeman art library

Wyładunek wojska i pojazdów amerykańskich przez sztuczny port Mulberry A przy plaży „Omaha”

źródło: bridgeman art library

Niemieccy wzięci do niewoli przez Kanadyjczyków lądujących na plaży „Juno”, 6 czerwca 1944 r.

źródło: bridgeman art library

Gen. Charles de Gaulle, szef Tymczaowego Rządu Republiki Francuskiej, na przyczółku w Normandii, 14 czerwca 1944 r.

źródło: AKG/East News

Alianccy marynarze witają premiera Churchilla w zdobytym Cherbourgu, październik 1944 r.

źródło: AKG/East News

Niemiecki tygrys zniszczony podczas bitwy pod Falaise, sierpień 1944 r

Decyzje o lądowaniu we Francji zapadły w styczniu 1943 roku na konferencji w Casablance, a na przełomie listopada i grudnia w Teheranie zachodni sprzymierzeńcy zapewnić mogli „wuja Jo” o rychłym otwarciu drugiego frontu.

Od marca 1943 roku działał w Londynie anglo-amerykański sztab, którego szef (Chief of Staff Supreme Allied Command – COSSAC), brytyjski generał Frederic Morgan, zapoznał w sierpniu w Quebecu prezydenta Roosevelta i premiera Churchilla z planem inwazji zakodowanym jako „Overlord”.

Alianci zgodzili się w Casablance na przyspieszenie zajęcia Włoch (oraz Korsyki) i wyrwania ich z osi oraz na wzmożenie działań przeciw Japonii. Wbrew pragnieniom Churchilla, który (odwrotnie niż Stalin i Roosevelt) chciał zahamować postępy Armii Czerwonej uderzeniem z Grecji ku Europie Środkowej, akcje na Bałkanach ograniczyć się miały do wsparcia antyniemieckiej partyzantki.

Przygotowania operacji „Overlord” obejmowały transport i przyjęcie na brytyjskiej ziemi kolejnych amerykańskich dywizji oraz planowanie desantu na kontynent. Anglicy chcieli wesprzeć inwazję systematycznym bombardowaniem nadbrzeżnych umocnień, dróg, fabryk i koszar (target bombing), Amerykanie woleli rzucać bomby na całe strefy (area bombing). Po długich rozważaniach odrzucono pomysł lądowania w najbliższej brytyjskim brzegom strefie Pas-de-Calais, a wybór padł na obszar między Bayeux, Caen i Saint-Lô. A więc na Normandię, z której dziewięć wieków wcześniej wyruszył jedyny w dziejach zwycięski desant na Wyspy Brytyjskie. „Plaże Normandii wybraliśmy jako miejsce lądowania – pisał później marszałek polny Bernard Law...