Okrutna bogini DEFA

źródło: AFP

Hildegard Knef. Po ucieczce na Zachód z bojowniczki przeciw zakłamaniu Niemców przeistoczyła się w mroczny symbol kobiecości np. w filmie „Grzesznica”

źródło: bew-bpk

Zasada wodzowska, wbijana Niemcom do głowy od Hitlerjugend, zadziałała znów, gdy rozkazano wychwalać Stalina. Na zdjęciu: parada wschodnioberlińskich policjantów, grudzień 1949 r.

autor zdjęcia: ARCHIWUM RODZINNE STECKIEWICZÓW

źródło: Archiwum

Mordercy są wśród nas. Pierwszy film DEFY z 1946 r.

W NRD kręcono filmy o szpiegach z Zachodu i sabotażystach, których bohaterami byli oficerowie służby bezpieczeństwa Stasi. Nawet za Goebbelsa wytwórnia w Babelsbergu nie tworzyła filmów z gestapowcami jako moralnymi wzorcami

W szarej rzeczywistości NRD lat 40. i 50. państwowa wytwórnia filmowa DEFA była jak rajski ogród wśród powojennych ruin, szarzyzny i niedostatku. Komunistyczna partia SED nie żałowała pieniędzy na swoją fabrykę snów. Można tu było zrobić oszałamiające kariery i zaznać łask i zaszczytów od przywódców partii. Ale DEFA była jak okrutna bogini. Kazała sobie składać upokarzające, ideologiczne hołdy, a przy jakimkolwiek oporze potrafiła dotkliwie karać nieposłusznych. Z ambitnej wytwórni, która zgromadziła po wojnie zdolnych twórców – DEFA zamieniła się w fabrykę w większości ideologicznie słusznych, ale banalnych gniotów.

Dzieje podberlińskiej fabryki snów w czasach stalinizmu opowiada wystawa „Szczęście dla wszystkich” w poczdamskim muzeum filmu. To fascynująca opowieść o dramacie niemieckich twórców, którzy po upadku nazizmu wpadali w tryby czerwonej dyktatury lub po chwilowym zauroczeniu NRD uciekali na Zachód.

Hollywood pod Berlinem

Przed DEFA była UFA. W 1917 roku na potrzeby propagandy wojennej kajzera parę firm produkujących filmy w dzielnicy Poczdamu Babelsberg połączono w jedną – Universum Film AG, czyli UFA. W latach 20. zeszłego wieku była to największa europejska wytwórnia filmowa. Niemcy były w czołówce nowej sztuki, rywalizując jedynie z Hollywood. Złotą epokę...