Oczy na niebie

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Samoloty Bristol Fighter tak świetnie się spisywały podczas wojny, że wojsko polskie kupiło ponad 100 sztuk. Można go dzisiaj oglądać w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Bristol scout zbudowany jako samolot sportowy szybko zaczął być wykorzystywany w lotnictwie myśliwskim

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Voisin X był jednym z „pchaczy” – silnik ze śmigłem zainstalowano z tyłu, by z przodu posadzić strzelca

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Karabin maszynowy w wersji do montowania na samolocie

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Anthony Fokker demonstruje niemieckim wojskowym synchronizator, pozwalający strzelać przez śmigło

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Konstruktorzy szukali najlepszego miejsca dla karabinu maszynowego. Na zdjęciu Bristol Fighter

źródło: bridgeman art library

Trójpłatowiec Fokker Dr. I powstał jako odpowiedź niemieckich konstruktorów na brytyjskiego Sopwith Triplane'a

źródło: bridgeman art library

Pierwsze bomby zrzucali z samolotu sami lotnicy. Na zdjęciu próba przymocowania pocisku do kadłuba

źródło: bridgeman art library

Dwupłatowy Ilia Muromiec z czterema silnikami był największym ówczesnym samolotem na świecie, mógł zabierać kilkaset kilogramów bomb

źródło: Rzeczpospolita

Bitwa pod Verdun

źródło: archiwum prywatne

Nieustraszony Charles Nungesser latał na nieuporcie 17

Podczas I wojny światowej nieudolność dowódców podążała w ślad za niedojrzałością prezydentów, kanclerzy, cesarzy i ministrów wojny. Zwykły żołnierz stanowił mięso armatnie, wciśnięte w błoto okopów i rzucane rozkazem w ogniową nawałę karabinów maszynowych i dział. Jedynym rodzajem sił zbrojnych, który wymknął się spod kontroli generałów wojsk lądowych i usiłował przechylić szalę zwycięstwa na swoją stronę, było raczkujące jeszcze lotnictwo.

Gdy w 1913 roku pierwsze chmury zaczęły gromadzić się nad Europą i armie wielkich mocarstw czyniły ostatnie przygotowania do szybko zbliżającej się próby sił, wszystkie miały już w swym składzie lotnictwo wojskowe i starały się znaleźć możliwie najlepsze sposoby jego wykorzystania. Przed niespełna 11 laty pierwsze nieporadne susy nad zielonymi błoniami Karoliny Północnej na płaskowyżu Kitty Hawk wykonał delikatny ,,Flyer” braci Wright; zaledwie sześć lat później francuski pilot Louis Bleriot wprawił świat w zdumienie, przelatując swoim samolotem z Sangatte na Wyspy Brytyjskie nad kanałem La Manche. Wielu zastanawiało się, czy delikatna maszyna zbudowana z drewnianych listew, fortepianowego drutu i płótna może się na coś przydać na wojnie?

,,Walka samolotów między sobą – to głupia i bezcelowa zabawa, która może nastąpić tylko przypadkowo”

— oceniał w sierpniu 1914 roku angielski ,,The Daily Telegraph”

Rychło jednak zastosowanie się znalazło: był to powietrzny zwiad i wzrokowy ogląd wyników artyleryjskiego ostrzału. Dotychczas rozpoznania dokonywały w terenie niewielkie patrole kawalerii, najruchliwszej formacji w wojsku. Ich możliwości były jednak dość skromne, wobec czego samolot jawił się jako wprost idealny następca.

Francuski pilot Rolland Garros rzucił pomysł, by karabin umocować z przodu i celować całym samolotem, aby...