Sowiecka napaść

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Sowiecki plakat propagandowy z września 1939 roku, mający ilustrować tezę o radosnym powitaniu Armii Czerwonej przez Ukraińców i Białorusinów

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Wrak polskiego samolotu PWS-26 zestrzelonego koło Równego 18 września

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

17 września – Armia Czerwona przekracza polską granicę, fotomontaż z „Czerwonego Sztandaru” z 1940 roku

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Odezwa Michaiła Kowaliowa, dowódcy Frontu Białoruskiego

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

19 września Sowieci zajęli Wilno

autor zdjęcia: Leszek Nabiałek

źródło: Fotorzepa

Działania wojenne na Kresach we wrześniu 1939 r.

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Sowiecki samochód pancerny zniszczony przez Polaków pod Wołkowyskiem

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Gen. Wilhelm Orlik-Rückemann – jego zgrupowanie pod koniec września rozbiło Sowietów w bitwie pod Szackiem

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Czerwonoarmista przed posterunkiem polskiej policji w Mołodecznie

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Gen. Władysław Langner, dowódca obrony Lwowa, zdecydował poddać miasto Armii Czerwonej

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Sowieckie czołgi wkraczają do Lwowa

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Gen. Józef Olszyna-Wilczyński, dowódca Grupy Operacyjnej „Grodno”, 22 września zamordowany przez sowieckich żołnierzy

źródło: Archiwum IPN

W zajmowanych miastach i miasteczkach Sowieci organizowali agitacyjne wiece, na których przekonywano do nowej władzy –na zdjęciu wiec w Smorgoniach, październik 1939 r.

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Siemion Timoszenko, we wrześniu 1939 roku dowódca Frontu Ukraińskiego

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Jeden z wieców na Kresach

źródło: Archiwum IPN

Na zajętych terenach Sowieci zorganizowali „wybory” do zgromadzeń ludowych Zachodniej Białorusi i Zachodniej Ukrainy

źródło: EAST NEWS

Żołnierze sowieccy podczas defilady w Brześciu nad Bugiem

źródło: EAST NEWS

Niemiecka orkiestra wojskowa podczas defilady w Brześciu nad Bugiem

źródło: Archiwum IPN

Spotkanie oficerów niemieckich i sowieckich we wrześniu 1939 na terytorium Polski

17 września nad ranem jednostki Armii Czerwonej i sowieckiej straży granicznej, łamiąc pakt o nieagresji, przekroczyły granice Polski

Do operacji przeciw zachodniemu sąsiadowi zostały utworzone fronty – Białoruski i Ukraiński. Prócz ogólnej dyrektywy, która nakazywała błyskawiczne rozbicie wroga i osiągnięcie linii rzek Pisy, Narwi, Wisły i Sanu, obu ugrupowaniom przypadły również szczegółowe zadania. Frontem Białoruskim dowodził komandarm Michaił Kowaliow. Celem jego wojsk było jak najszybsze zajęcie głównych centrów polityczno-gospodarczych regionu, a więc Wilna i Grodna, i uniemożliwienie wycofania się oddziałom przeciwnika na Litwę i Łotwę.

Znacznie ważniejsze zadanie przypadło Frontowi Ukraińskiemu pod komendą komandarma Siemiona Timoszenki. Jego zadaniem było nie tylko błyskawiczne zajęcie Lwowa, ale także uniemożliwienie ewakuacji do Rumunii skupionym na tzw. przedmościu rumuńskim oddziałom polskiego wojska oraz najwyższym dostojnikom władz Rzeczypospolitej.

Dysproporcja sił

W pierwszym rzucie Stalin wysłał przeciwko Polsce ponad 460 tys. żołnierzy i ok. 5,5 tys. pancernych wozów bojowych oraz ok. 1,8 tys. samolotów. W następnych dniach Sowieci włączyli do walki wojska drugiego rzutu; łącznie w „kampanii wyzwoleńczej” na zachodniej Białorusi i Ukrainie wzięło udział ok. 1 mln żołnierzy, wspomaganych przez wojska ochrony pogranicza i NKWD.

Wobec takiej siły polskie wojsko i oddziały Korpusu Ochrony Pogranicza niewiele mogły zdziałać. Sytuację pogarszał...