Cała Polska czeka na swego Dmowskiego

autor zdjęcia: Janusz Kapusta

źródło: Rzeczpospolita

Nawet jeśli przestrzeń zmian w polskiej polityce jest coraz mniejsza, to nie jesteśmy w stanie przewidzieć, kto i pod jakimi sztandarami zechce zmieniać rzeczywistość

Potrzebny jest nowy Roman Dmowski – zawyrokował Rafał Ziemkiewicz w ostatnim numerze „Plusa Minusa”. Kilkadziesiąt lat temu Jerzy Giedroyć narzekał, że polską polityką zawładnęły dwie trumny: Piłsudskiego i Dmowskiego. Dziś jeszcze wielu komentatorów lubi się bawić, snując analogie między obecnymi liderami politycznymi i bohaterami wydarzeń międzywojnia.

Ale Ziemkiewicz zdaje się serio nawoływać do odrodzenia etosu dawnej endecji. Sam zresztą dowiódł sympatii dla tej tradycji, udając się na tegoroczny Marsz Niepodległości.

Nie delegalizuję, ale…

Zacznę od sporu czysto historycznego. Jestem za tym, aby czcić pamięć polityków przedwojennej endecji jako współtwórców niepodległości. Drażnią mnie hece przy pomniku Romana Dmowskiego, który dobrze reprezentował nas w paryskich negocjacjach. Odrzucam historyczną delegalizację wielkiego ruchu politycznego z powodu niesympatycznych cech jego ideologii i praktyki. Amerykański prezydent Woodrow Wilson jest w narodowym panteonie USA, pomimo nie tylko jego sympatii dla segregacji rasowej Murzynów, ale wkładu w zahamowanie aspiracji tej rasy. Po prostu Amerykanie rozumieją, co to historyczny kontekst, i nie podporządkowują go bieżącej politycznej poprawności.

Ale to tyle i tylko tyle. Nie sposób jest, jak robi to Ziemkiewicz, sprowadzić patologie endeckiego myślenia i działania do...