Lepper był jak Polska

źródło: Archiwum

źródło: Archiwum

Zwolennicy lidera Samoobrony kochali go za to, że rzucił wyzwanie państwu, które – jak sądzili – utrudniało im życie i chciało ich pognębić – pisze publicysta „Rzeczpospolitej”

Niezwykła, dla wielu niezrozumiała kariera Andrzeja Leppera w III RP nie wzięła się z niczego. Lepper był taki, jaka była duża część Polski. Jego brutalny język i bandyckie metody działania były odpowiedzią na to, jakie było – i pewnie ciągle w dużej mierze jest – polskie państwo.

W dżungli Balcerowicza

Rewolucja, która dokonała się w Polsce w latach 90., wprowadziła dużą część Polaków do innego kręgu cywilizacyjnego. Ale miliony ludzi nie poradziły sobie z tą sytuacją. Polska lat 90. była państwem dla sprawnych, rzutkich, silnych, inteligentnych, sprytnych, ale też tych, którzy byli dobrze ustawieni. Tych, którzy mieli wyraźną przewagę na starcie do wyścigu, w którym nie obowiązują przejrzyste reguły.

Zarówno dla wielu przedsiębiorczych, dynamicznych i wykształconych ludzi, jak i dla wielu zwykłych kombinatorów był to kraj, w którym można szybko zdobyć fortunę. Ale – jak to bywa w czasach rewolucji – miliony ludzi nie potrafiły się dopasować do nowych czasów. Pozostali bezbronni, samotni, bezradni wobec urzędów. Czuli się coraz bardziej odrzuceni. Ich świat zmieniał się za szybko.

Uważali, iż stary świat był może zły, ale rządził się znanymi regułami. Nowy zaś nie miał żadnych zrozumiałych zasad. Politycy i dziennikarze mówili niezrozumiałym dla nich językiem. A duża część polityków i dziennikarzy,...