Nuty moich wspomnień

autor zdjęcia: Krzysztof Wojciewski

źródło: Archiwum

Sceny batalistyczne, kręcone w technice 3D z ogromnym rozmachem i z udziałem masy statystów, wywierają niebywałe wrażenie. Na sąsiedniej stronie: piechota polska pod ostrzałem artylerii sowieckiej

autor zdjęcia: Krzysztof Wojciewski

źródło: Archiwum

Atak czerwonoarmistów. Dzięki znakomitym scenografom, kostiumologom i konsultantom historycznym na ekranie zobaczymy sceny bardzo zbliżone do tamtej rzeczywistości

autor zdjęcia: Krzysztof Wojciewski

źródło: Archiwum

Krzesimir Dębski, kompozytor

Rozmowa: Krzesimir Dębski, kompozytor

Rz: Mówił pan, że ten film jest dla pana szczególnym przeżyciem. Dlaczego?

Krzesimir Dębski: Mogę powiedzieć, że dotyczy mnie osobiście, a właściwie historii mojej rodziny. Dziadkowie zarówno ze strony mamy, jak i ojca brali bezpośrednio udział w Bitwie Warszawskiej. Kiedy więc oglądałem pierwsze sfilmowane sceny, nie mogłem oderwać się od myśli, że oni tego wszystkiego byli świadkami. Co więcej, niektóre sytuacje ukazane w filmie sami musieli przeżyć. Moja babcia ze strony ojca była zrusyfikowaną Ukrainką z Zaporoża. Jako ochotniczka brała udział w I wojnie światowej.

Na froncie poznała dziadka. Babcia była pielęgniarką jak Ola, główna bohatera filmu. Przeżyła całą makabrę wojny. Dziadek, któremu wojna przerwała studia medyczne, gdy zgłosił się na front, pełnił funkcję lekarza. Przymuszony sytuacją nie tylko opatrywał rannych, ale też musiał przeprowadzać operacje chirurgiczne. Czasem, aby uratować komuś życie, ciął...