Żyć, nie umierać w Singapurze

autor zdjęcia: Iwona Trusewicz

źródło: Plus Minus

Zasłuchani w mp3, zaczytani w tabletach: w singapurskim metrze nie traci się czasu na rozmowy

autor zdjęcia: Iwona Trusewicz

źródło: Plus Minus

Sir Stamford Raffles, pierwszy gubernator Singapuru, założył ogrody botaniczne w 1822 roku. Od tego czasu nieco się rozrosły

autor zdjęcia: Iwona Trusewicz

źródło: Plus Minus

Wyspę łączą z przeludnioną Malezją dwa mosty, ale dzieli poziom zamożności i styl życia. Na zdjęciu Johor–Singapore Causeway

Czystość, bezpieczeństwo, darmowy Internet dla wszystkich... Tak wygląda miasto-państwo, trzeci najbogatszy kraj świata

Patti Page, 72-letnia Nowozelandka z Christchurch na Wyspie Południowej, pokazuje mi pokolorowaną fotografię z wczesnych lat 60. W kolonialnym wnętrzu mężczyzna w białej koszuli z krótkimi rękawami i kobieta w kolorowej rozkloszowanej sukience bez rękawów siedzą na fotelach z ratanu. Za nimi orientalny parawan w orchidee. Na podłodze bawi się dwóch małych chłopców.

– To ja z mężem i synami w naszym domu w Singapurze. Mąż był wojskowym. Mieszkaliśmy w bazie brytyjskiej na północy wyspy do początku lat 70. – wyjaśnia.

Żebracy i psy

Singapur, który Patti Page pamięta z czasów, gdy jeszcze był brytyjską kolonią (pełną niepodległość wyspa uzyskała w 1965 r. – red.), to miasto chaosu, biedy i brudu.

– Podobnie jak inne żony wojskowych bardzo rzadko tam jeździłam. Nasze życie koncentrowało się w bazie. Mieliśmy tam wszystko – przedszkola, szkoły, kluby towarzyskie, kino, ogrody. Singapur był zatłoczonym, brudnym miastem. W dzielnicach zamieszkanych przez Chińczyków, Hindusów, Malajów ścieki płynęły ulicami, a śmieci walały się pod drzewami. Ludzie mieszkali w domach z wysuszonych na słońcu cegieł lub w chatach z desek krytych...