Bieg na orientację

autor zdjęcia: Sang Tan

źródło: AP

„Życzymy przyjemnej podróży do domu. Pośpiech nie jest wskazany”. Angielskie poczucie humoru

Walka o dojechanie na zawody to nowa olimpijska konkurencja wprowadzona do programu tych igrzysk

Siedzą na krzesełkach ratowników, nie mają tylko koła ratunkowego. Mają za to wielki megafon i są jak zaprogramowani – powtarzają ten sam komunikat co kilkanaście sekund. „Bardzo dziękujemy, że przyjechaliście na igrzyska. Życzymy przyjemnej podróży do domu. Pośpiech nie jest wskazany".

Wolontariusze ubrani w fioletowe kubraczki kierują ludzi do świata pod ziemią, gdzie igrzyska toczą się swoim życiem. Jeśli ktoś wziął wolne i rano chce być na basenie, po południu na strzelectwie, a wieczorem, nie daj Boże, w Wimbledonie, musi być gotowy na przejechanie nawet 100 stacji metrem.

Łokcie w ruch

Walka o medale toczy się na stadionach i w halach, walka o dojechanie na zawody to dodatkowa dyscyplina wprowadzona w Londynie. Startują w niej kibice walczący z planktonem, który utrudnia zadanie, próbując żyć w swoim mieście, tak jakby nie było igrzysk.

Ta dyscyplina ma w sobie coś z biegu na orientację, bo zorientować się w kolorowej pajęczynie londyńskich linii wcale nie jest łatwo. Są też elementy sprintu na bardzo krótkim dystansie – do ostatniego wolnego miejsca w wagonie. W godzinach szczytu dochodzą zapasy i taekwondo, gdy otwierają się drzwi...