Limuzyną na szafot

źródło: Plus Minus

Robert Pattinson w roli Erica Packera: pięknego, genialnego, spragnionego nieśmiertelności

źródło: AFP

Don DeLillo: Jego powieść to nie futurologiczna fikcja, to bezlitosny reportaż

źródło: Plus Minus

Don De­Lil­lo, Co­smo­po­lis Tłum. Ro­bert Su­dół No­ir sur Blanc,, 2012

Nie bez powodu „Cosmopolis" Dona DeLillo zyskał status książki kultowej. To rzecz wizjonerska, zarazem bezpardonowa diagnoza współczesnej rzeczywistości

Jed­na do­ba, ostat­nia do­ba ziem­skie­go by­to­wa­nia ko­goś, kto stał się współ­cze­snym bo­giem. He­ros ani na se­kun­dę nie zni­ka ze sce­ny; po­sta­ci dru­go­pla­no­we po­ja­wia­ją się w li­mu­zy­nie jak na sce­nie; wcho­dzą, dia­lo­gu­ją, zni­ka­ją; chór w tle ko­men­tu­je wy­da­rze­nia. Jed­ność miej­sca, cza­su, ak­cji – jak w grec­kiej tra­ge­dii. Kla­sy­ka? Nie, ge­nial­nie ob­my­ślo­na pu­łap­ka na czy­tel­ni­ka. Bo fi­nał pro­wa­dzi nas ku in­nej rze­czy­wi­sto­ści. Nie wia­do­mo – re­al­nej czy wy­obra­żo­nej.

Nie bez po­wo­du „Co­smo­po­lis" Do­na De­Lil­lo zy­skał sta­tus książ­ki kul­to­wej. Nie­mal ca­ła jej ak­cja roz­gry­wa się we wnę­trzu luk­su­so­wej li­mu­zy­ny, w któ­rej bo­ha­ter prze­mie­rza Wiel­kie Jabł­ko. Przy ry­go­ry­stycz­nym ogra­ni­cze­niu kom­po­zy­cyj­nym to in­te­lek­tu­al­na jaz­da bez...