Jak ustalić podstawę opodatkowania budowli podatkiem od nieruchomości

źródło: Rzeczpospolita

Przepisy różnicują sposób ustalania podstawy opodatkowania dla różnych obiektów. Dla obliczenia wysokości daniny w przypadku budowli decydujące znaczenie ma ich wartość. Problem w tym, że nie zawsze łatwo ją określić

Podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości, w zależności od przedmiotu opodatkowania, określa art. 4 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (dalej: ustawa).

Ustawodawca różnicuje w niej sposób ustalania podstawy opodatkowania dla gruntów i budynków, które są generalnie opodatkowane od ich powierzchni, oraz dla budowli, w przypadku których podstawą opodatkowania jest ich wartość.

Tak jak przy amortyzacji

W szczególności, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy, podstawą opodatkowania budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej jest zasadniczo ich wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, będąca podstawą obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne.

Przepis ten mówi jednocześnie, że w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych podstawą opodatkowania jest ich wartość z 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego.

Teoretycznie, w przypadku amortyzacji degresywnej mogłaby istnieć wątpliwość co do podstawy opodatkowania (gdyż podstawa obliczania amortyzacji zmniejsza się przy tej metodzie amortyzacji), ale sądy administracyjne – słusznie – utożsamiają pojęcie wartości stanowiącej podstawę obliczania amortyzacji z wartością początkową...