Klub rusosceptycznych kacyków

źródło: AFP

Micheil Saakaszwili (z lewej) i Aleksander Łukaszenko w trakcie spotkania przywódców WNP w roku 2007. Rok później Gruzja wystąpiła z tej organizacji

autor zdjęcia: Magda Starowieyska

źródło: Fotorzepa

Jeśli Łukaszenko zaprasza Gruzję do WNP, to być może po to, żeby pozyskać sojusznika w rozgrywkach z Rosją. Należy on bowiem do polityków, którzy prowadzą wobec Kremla podwójną grę – pisze publicysta „Rzeczpospolitej”

Czy Gruzję czeka prorosyjski zwrot? Do postawienia takiego pytania skłania rezultat ostatnich wyborów parlamentarnych w tym kraju. Przywódca zwycięskiej koalicji Gruzińskie Marzenie Bidzina Iwaniszwili wyraźnie kwestionuje dotychczasową linię w polityce zagranicznej prezydenta Micheila Saakaszwilego. A jednak to jeszcze nie musi oznaczać, że stanie się marionetką Moskwy.

Kokietowanie wyborców

Na pozór mamy do czynienia z kimś, kto nie zamierza przeprowadzać radykalnych zmian, lecz chodzi mu jedynie o przeciwdziałanie nadużyciom władzy. Iwaniszwili właściwie nie zaprezentował niczego, co byłoby wyrazem jego programowej opozycyjności. Gruzińskie Marzenie swoją wygraną zawdzięcza w dużym stopniu odium, jakie spadło na rząd i prezydenta po ujawnieniu skandalicznych przypadków torturowania więźniów w zakładach karnych. Z kolei w rozmowie z Igorem Janke dla „Rzeczpospolitej" Iwaniszwili podkreślał, że w kwestiach międzynarodowych kierunek dla Gruzji jest jeden: Unia Europejska i NATO.

A jednak prozachodni kurs, zwłaszcza jeśli chodzi o chęć wstąpienia do sojuszu północnoatlantyckiego, nie jest w tym przypadku podyktowany obawami wobec Rosji. Iwaniszwili w przywołanej rozmowie zapowiada, że pierwszą swoją wizytę zagraniczną złoży w Waszyngtonie. Jednocześnie za wzór ułożenia stosunków z Rosją wskazuje Polskę. Możemy domniemywać, że...