Schować szable

autor zdjęcia: Rafał Guz

źródło: Fotorzepa

W przeciwieństwie do zachodnich protestów społecznych Euromajdanowi nie zabrakło przywództwa, struktury ani celu – uważa autor

autor zdjęcia: Rafał Guz

źródło: Fotorzepa

Sławomir Sierakowski

Utopia Euromajdanu zakwestionowała podziały polityczne. Gdy się o demokrację walczy, to podział na lewicę i prawicę jest wtórny i zawieszony. Obowiązuje „antypolityka” – pisze publicysta.

Takie wydarzenia jak Euromajdan czy wcześniejsza „Solidarność" są wyjątkowe i z niczym nieporównywalne. Dlatego są niewdzięcznym materiałem do analizy dla naukowca i niezwykle atrakcyjnym dla publicysty lub reportażysty. Owszem, stworzono ogólne teorie rewolucji, ale zawsze zawodne i pisane raczej przez filozofów niż naukowców. Dzieje rewolucji francuskiej, amerykańskiej czy bolszewickiej zaś dają największą amplitudę interpretacji ze wszystkich opisywanych wydarzeń historycznych.

Komunizm możliwy jako wyjątek

Podczas takiej rewolucji jak polska „Solidarność" czy ukraiński Euromajdan najbardziej zmieniają się stosunki między ludźmi. Codzienny ludzki egoizm zastępują świadectwa altruizmu, cynizm ustępuje przed powszechną szlachetnością, rywalizację zastępuje współpraca i samopomoc. Kto widział, jak pracuje kuchnia na Euromajdanie, ten wie, o co chodzi. Na zrealizowanej utopii Majdanu prywatne zamieniało się w publiczne. Przechodzisz przez Majdan i tu jest dla ciebie jedzenie, a tu możesz dostać ciuchy, tam możesz się położyć, a jeśli potrzebujesz, zaprowadzą cię do lekarza, których czuwa na Euromajdanie aż w nadmiarze. Nawet kawa czy zupa „ze wszystkiego" miały swój rewolucyjny charakter, smakowały wyjątkowo, tak właśnie, jak wyjątkowe było to zdarzenie. Na Euromajdanie wszystko było wspólne: aprowizacja, spanie, służba zdrowia,...