![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Cudzysłów nie zawsze uzasadniony
Trudno prowadzić spór na piśmie, nie odnosząc się do tego, co powiedziała druga strona. Dlatego warto sobie przypomnieć zasady cytowania.
Aby móc się odnieść do cudzych twierdzeń, opinii czy żądań, możemy albo wiernie przytoczyć czyjeś słowa, albo je sparafrazować. Oba te rozwiązania mają swoje wady i zalety.
Cytować jest łatwo
Piszący często wybierają wierny cytat. Przede wszystkim jest to rozwiązanie prostsze: nie trzeba się zastanawiać, jak powiedzieć to samo innymi słowami, często krócej lub bardziej dobitnie niż autor. Przeklejając lub przepisując cały fragment, unikamy też posądzenia o przeinaczenie sensu, które łączy się z parafrazowaniem czyjejś wypowiedzi. Nie unikamy jednak zarzutu, że wyrywamy słowa z kontekstu – w tym celu musielibyśmy cytować całe akapity. Co gorsza, piszący czasem tak robią, czego efektem są koszmarnie długie teksty – w ekstremalnym przypadku złożone niemal z samych cytatów opatrzonych jedynie zwięzłym komentarzem, kto to powiedział i kiedy. Piszący jest wtedy bezpieczny, ale czytelnik niewiele zyskuje. Sam musi wykonać pracę intelektualną, żeby z kompilacji cytatów wyciągnąć jakiś wniosek – nie zawsze zresztą zbieżny z intencją cytującego.
Zwolennicy wiernych cytatów nie zdają też sobie chyba sprawy, że większość...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
