Na początku był stoper

źródło: AFP

Igrzyska w Londynie. Sztafeta Jamajki 4x100 m przed chwilą pobiła rekord świata. Pierwszy z lewej Usain Bolt

Historia pomiaru czasu bywała równie pasjonująca, jak rywalizacja sportowców o olimpijskie medale.

Pierwszy szwajcarski kalibrowany stoper mierzył czas z dokładnością do 1/5 sekundy. Powstał w niewielkim miasteczku w dystrykcie Bienne w 1898 roku. Bracia Louis-Paul i César Brandt od czterech lat używali oficjalnie dla swych chronometrów nazwy Omega, ale firma, założona przez ich ojca, istniała już 50 lat.

Stopery sprawdzały się najpierw w lokalnych zawodach, ale już na początku XX wieku wykorzystano je podczas znanej w świecie rywalizacji baloniarzy o Puchar Gordona Bennetta w Zurychu. Ruch olimpijski miał z nich po raz pierwszy pożytek w 1916 roku, gdy Międzynarodowy Komitet Olimpijski zorganizował w Lozannie okolicznościowe zawody z okazji 25-lecia organizacji. O tym niewielu pamięta, bo wojna światowa przesłaniała nie takie rocznice.

Debiut olimpijski chronometrów Omegi nastąpił w 1932 roku w Los Angeles. Data ważna, gdyż wcześniej w Amsterdamie sędziowie mierzyli sportowcom czas własnym sprzętem, o pomyłki i niedokładności było łatwo, tym bardziej że o kolejności na mecie i tak decydowało oko arbitra.

Kopanie dołków

Działo się to w czasach, gdy na igrzyskach sprinterzy kopali dołki startowe, a do każdego wyścigu pływaków potrzeba było 24 sędziów. Ale w Los Angeles po raz pierwszy pojawiło się podium z trzema miejscami, zbudowano pierwszą wioskę olimpijską i nowością była obecność sędziego na ringu bokserskim. Omega była zaś pierwszą...