Laicka córa Kościoła

autor zdjęcia: Robert Gardziński

źródło: Rzeczpospolita

Krzysztof Turowski

We Francji mało kto marzy o powrocie do dominacji jakiegokolwiek kultu. Hasła religijne to tylko fasada, za którą kryją się obietnice populistów – pisze publicysta.

"Laickość stanowi o tożsamości Francji" – stwierdził Alain Finkielkraut w wywiadzie dla „Rzeczpospolitej" dwa lata temu, po zamachach na „Charlie Hebdo", i kontynuował: „Zakłada, że wszyscy są równi. Ale równocześnie zobowiązuje wszystkich do utrzymywania pewnej wstrzemięźliwości, szczególnie w szkołach. Tyle że te zasady narzucono katolicyzmowi w znacznie większym stopniu niż islamowi. Dziś we Francji powstaje więcej meczetów niż miejsc kultu wszystkich innych wyznań razem wziętych: jest ich już dwa i pół tysiąca. Nawet w samym departamencie Sekwana-Saint-Denis meczetów mamy więcej niż kościołów. A przecież w katedrze Saint-Denis są pochowani królowie Francji, a okrzyk »Montjoie Saint-Denis« zachęcał do walki francuskie rycerstwo!".

Czy zatem pojęcie laickości (la laïcité) we Francji trafi do lamusa – pojęcie wypisywane od ponad dwóch wieków na sztandarach obok wolności, równości i braterstwa? Czy też, mimo wszystko, nadal stanowi o tożsamości Francji?

Równość wszystkich wyznań

A wszystko, jak to we Francji, zaczęło się od rewolucji 1789 roku, która położyła kres monarchii z woli Boga. Od tego czasu Francja przestała być traktowana jako pierworodna córa Kościoła, choć duchowieństwo jeszcze przez dziesiątki lat zachowało bardzo znaczące wpływy, ale...