Problem z nielegalnym dowodem

Wydaje się, że ochrona prywatności pracowników jest stawiana ponad ochronę interesów pracodawcy. Jednak nawet europejski Trybunał ma problem z jednoznacznym ustaleniem tu priorytetów.

Wyrok, jaki zapadł 9 stycznia 2018 r. w sprawie López Ribalda i inni, wydany przez Europejski Trybunał Praw Człowieka (skarga nr 1874/13), jest klasycznym wyrokiem aksjologicznym. Prawo jest tu stosowane uzupełniająco lub, by tak rzec, dla niepoznaki. Trybunał orzeka bowiem często w sprawach, w których żadnego konkretnego prawa po prostu nie ma.

Wbrew uproszczonym informacjom, wyrok ten składa się z dwóch części. Jedna stanowi kompromis wobec drugiej. Sens tego kompromisu wydaje się wielce wątpliwy, ale i jemu warto się przyjrzeć.

Na gorącym uczynku

Skarżące pracowały na kasie w supermarkecie w Hiszpanii. Supermarket notował manko i podejrzewał kradzieże. Pracodawca zainstalował kamery – część jawnych, oznaczonych, nakierowanych na klientów, część ukrytych, nakierowanych na kasy. O zainstalowaniu tych ukrytych pracownicy nie zostali poinformowani. Kamery zarejestrowały kradzieże dokonywane przez kasjerki, za co zostały zwolnione z pracy.

Część kasjerek podpisała ugody, w których zobowiązały się nie zaskarżać zwolnienia w zamian za niezłożenie zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa. Dwie nie podpisały ugody i zaskarżyły wypowiedzenie z  powodu naruszenia prywatności. To ich dotyczy pierwsza część wyroku. Wszystkie instancje sądowe w Hiszpanii oddaliły to powództwo przyjmując, że...