Lubię, gdy jest kolorowo, gdy coś się dzieje

źródło: materiały prasowe

źródło: materiały prasowe

Jakub Bednaruk | Preferuję zimny wychów. Uważam, że młody nie może być głaskany, przytulany, bo twarde podejście trenera przyda mu się w przyszłości. 
Zdaję sobie sprawę, że nie wszyscy 
to wytrzymują, ale taki mam styl – mówi trener siatkarzy Chemika Bydgoszcz.

Jakiej muzyki pan słucha?

Jakub Bednaruk: Gdybym sprawdził playlistę, to dominują ostry rock, metal, klasyczny rock. Generalnie mocno gitarowo. Metallicę mam już tak przesłuchaną, że nawet nie wiem, czy mi się chce. Ostatnio trochę odpływam i bawią mnie inne rzeczy.

Pytam, bo pana wizerunek, przynajmniej jak na trenera siatkówki, jest mocno rockandrollowy...

Raczej tak, chociaż nie wiem, czy to się bierze z muzyki. W życiu jest dużo rock and rolla.

Nawet wpisy na pana profilu na Twitterze są często prześmiewcze. Bardziej pan pasuje do zabawy w warszawskiej Stodole niż do noworocznego koncertu w Filharmonii Wiedeńskiej.

Klasycznej muzyki nie słucham, chociaż ostatnio mnie ciągnie do klasycznego jazzu. Raczej włożę podarte spodnie niż frak, chociaż garnitury lubię, ale najbardziej w zestawie ze sportowymi butami.

Pamiętam białe adidasy podczas pana pracy w Warszawie. Tak ubieraliście się z asystentami na mecze. Dzisiaj są kamizelki moro.

To był sam początek mojej przygody trenerskiej, ale nie robiłem tego po to, żeby się wyróżnić. Lubię, gdy jest kolorowo, gdy coś się dzieje.

Jest pan zdania, że polska siatkówka potrzebuje trochę koloru?

Nie czuję żadnej misji do wypełnienia, nie muszę być kolorowy, dlatego że...