Oczywistość nieoczywista (część 1)

Mariusz Godlewski KRS w najnowszym orzecznictwie TK – głos w dyskusji o 30-leciu Rady.

Sędzia Aneta Łazarska w artykule o 30-leciu KRS (patrz: „30-lecie KR, czyli podyskutujmy", „Sądy i prokuratura" nr 47, 19 czerwca 2019 r.) zachęcała do dyskusji o aktualnym statusie prawnokonstytucyjnym tego organu. W obliczu nowelizacji ustawy o KRS z 2017 i 2018 r., które w istocie zmieniły jej pozycję ustrojową, zajęcia się statusem KRS przez TSUE oraz ostatnich wydarzeń i doniesień medialnych o rzekomym udziale niektórych członków KRS w procederze oczerniania sędziów, a do tego, w świetle orzecznictwa TK stanowiącego swoistą nowość w interpretacji statusu prawnego tego organu, zachęta Pani Sędzi animuje do głębszych analiz. Niniejszym tekstem zaproszenie Pani Profesor do owej dyskusji przyjmuję i chcę się podzielić kilkoma refleksjami dotyczącymi najnowszego orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego odnoszącego się do KRS w nowej formule – do neoKRS.

Bez większych wątpliwości

Powołana do życia w 1989 r. Krajowa Rada Sądownictwa w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego funkcjonującego przed tzw. kryzysem konstytucyjnym z przełomu 2015 i 2016 r. miała ugruntowaną pozycję organu, który był płaszczyzną współpracy trzech władz (a precyzyjniej – reprezentantów tych władz, przez te władze wybieranych, powoływanych) w celu ochrony niezależności sądów i niezawisłości sędziów, a jej rola miała fundamentalne znaczenie z perspektywy...