Trybunał Konstytucyjny sięgnął bruku

Postanowienie TK z 28 stycznia 2020 r. jest kolejnym ogniwem w łańcuchu naruszających ustawę zasadniczą rozstrzygnięć atrapy sądu konstytucyjnego.

W 1801 r. Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych wydał wyrok w sprawie Marbury v. Madison. Wyrok ten słusznie uchodzi za jeden z pomników prawa, bo to dzięki wyrafinowanej argumentacji ówczesnego prezesa Sądu Najwyższego Johna Marshalla zapoczątkowana została koncepcja sądowej kontroli konstytucyjności prawa. A sprawa dotyczyła nocnych nominacji sędziowskich dokonanych tuż przed odejściem prezydenta Johna Adamsa z urzędu, który „wyręczył" w tym swego następcę Thomasa Jeffersona. Rozstrzygnięcie już wtedy budziło kontrowersje, tak czytelny był konflikt władzy ustawodawczej i wykonawczej z sądowniczą.

Wysokie kwalifikacje oraz horyzonty intelektualne Johna Marshalla pozwoliły wtedy trzeciej władzy wyjść z konfliktu obronną ręką, a sformułowane wówczas doktryny konstytucyjne wciąż obowiązują. Jeżeli przywołujemy judykat amerykańskiego SN sprzed 200 lat w związku z postanowieniem Trybunału Konstytucyjnego z 28 stycznia 2020 r., to po to, by pokazać, że kwestie sądownictwa są nierozerwalnie związane z ustawą zasadniczą oraz jak wiele zależy od indywidualnych przymiotów sędziów, w szczególności ich gotowości do obrony niezależności sądów. I jeszcze dwie kwestie: skład amerykańskiego SN był zgodny z Konstytucją...