Potrzeba opamiętania w czasach zarazy

Maciej Gutowski Piotr Kardas Gotowość narażenia milionów ludzi na niebezpieczeństwo po to, by uzyskać zamierzony efekt, dyskwalifikuje polityka i prawników, którzy mu doradzają.

Od chwili ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego jako reakcji na pandemię konstytucjonaliści wskazują, że władze publiczne dokonują specyficznego zabiegu językowego, określanego mianem „Etikiettenschwindel". Podkreślają, że stan pandemii, w którym dziś się znajdujemy, spełnia wszelkie warunki wprowadzenia stanu nadzwyczajnego, najpewniej w postaci stanu klęski żywiołowej. Wypowiedzi te wydawać się mogą opinii publicznej nieco natrętne i irytujące, bo czymże jest problem wyborów prezydenckich wobec otaczającego nas zagrożenia, rodzącego lęk przed chorobą i śmiercią. Przekazywane codziennie informacje generują niepewność bliższej i dalszej przyszłości. Sprawy polityczne w zestawieniu z pandemią wydają się mało istotne. Codziennie zajmujemy się wszak problemem, który spowodował stan społecznej atrofii.

W każdym przypadku rozchwiania struktury społecznej w sytuacji klęski żywiołowej ujawniają się tendencje do niegodnego wykorzystywania nadzwyczajnej sytuacji, w jakiej bez własnej woli znaleźli się ludzie. Społeczny margines oszustów, naciągaczy gotowych poświęcić lub narazić życie lub zdrowie ludzkie...