Zdarza się, że przysposobienie się kończy

Arkadiusz Turczyn Przyczyny zerwania więzi rodzinnej mogą i powinny być oceniane na płaszczyźnie zasad współżycia społecznego, więc w aspekcie wszystkich okoliczności faktycznych, świadczących o źródle ich powstania.

Zgodnie z art. 125 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z ważnych powodów zarówno przysposobiony, jak i przysposabiający mogą żądać rozwiązania stosunku przysposobienia przez sąd. Rozwiązanie stosunku przysposobienia nie jest dopuszczalne, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro małoletniego dziecka. Orzekając rozwiązanie stosunku przysposobienia, sąd może, stosownie do okoliczności, utrzymać w mocy wynikające z niego obowiązki alimentacyjne. Według § 2 tego artykułu po śmierci przysposobionego lub przysposabiającego rozwiązanie stosunku przysposobienia nie jest dopuszczalne, chyba że przysposabiający zmarł po wszczęciu sprawy o rozwiązanie stosunku przysposobienia. W wypadku takim na miejsce przysposabiającego w procesie wstępuje kurator ustanowiony przez sąd. Ponadto nie jest dopuszczalne rozwiązanie przysposobienia, na które rodzice przysposobionego wyrazili przed sądem opiekuńczym zgodę bez wskazania osoby przysposabiającego (art. 125[1] § 1 k.r.o.). Takie przysposobienie nie stoi na przeszkodzie ponownemu przysposobieniu za życia przysposabiającego (art. 1251 § 2 k.r.o.). Z chwilą rozwiązania stosunku przysposobienia ustają jego skutki. Jeżeli rozwiązanie nastąpiło po śmierci przysposabiającego, uważa się, że skutki przysposobienia ustały z chwilą jego śmierci (art. 126 § 1 k.r.o.). Przysposobiony zachowuje nazwisko nabyte przez przysposobienie oraz otrzymane w związku z...