Praca zdalna na własnych zasadach

Kolejne regulacje wprowadzone tarczą 4.0 rozwiązują tylko część problemów pracodawców związanych z organizacją pracy zdalnej. Resztę zagadnień powinni uregulować samodzielnie.

Praca zdalna była jednym z pierwszych rozwiązań wprowadzonych dla pracodawców w związku z przeciwdziałaniem COVID-19. Początkowo regulacja dotycząca pracy zdalnej obejmowała tylko jeden przepis. Wskazywał on, że pracodawca może polecić pracownikowi wykonywanie, przez czas oznaczony, pracy określonej w umowie o pracę, poza miejscem jej stałego wykonywania, z zastrzeżeniem, że takie polecenie można wydać w celu przeciwdziałania COVID-19.

Od początku wprowadzenia tej regulacji podkreślano, że praca zdalna nie jest tożsama z telepracą. Z uwagi zaś na to, że stan epidemii nadal obowiązuje i nie wiadomo, kiedy zostanie zniesiony, pojawiało się coraz więcej głosów wskazujących na konieczność bardziej kompleksowego uregulowania pracy zdalnej. Zwłaszcza, że jest ona nadal zalecana przez PIP czy GIS jako jedno z narzędzi zapobiegania rozprzestrzenianiu się COVID-19.

Początkowo regulacja dotycząca pracy zdalnej została uzupełniona o możliwość zlecania takiej pracy funkcjonariuszom służb. Ta nowelizacja nie rozwiązała jednak problemów związanych z organizacją tej pracy. Dopiero ustawa z 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (DzU poz. 1086), tzw. tarcza 4.0, wprowadziła przepisy odnoszące się do organizacji takiej pracy. Jednak...