Granice krytyki i kontroli pracownika

W świetle orzecznictwa sądowego za mobbing nie można uznać nawet naruszenia godności pracownika, jeżeli trwa to stosunkowo krótko i ma miejsce w czasie wykonywania pilnych i stresujących zadań. Szczególnie, gdy nie prowadzi to do izolacji pracownika i obniżenia jego samooceny.

W opisanym poniżej wyroku z 22 kwietnia 2015 r. (II PK 166/14) Sąd Najwyższy analizował kwestię, z którą styka się regularnie wielu pracodawców i pracowników. Chodzi o wyznaczenie granicy pomiędzy kontrolą pracy pracownika i prawem pracodawcy do krytyki pracownika a zjawiskiem mobbingu z drugiej strony.

W poniższej sprawie Sąd Najwyższy uznał m.in., że nawet naruszanie godności pracowniczej w stosunkowo krótkim okresie w czasie wykonywania pilnych i stresujących zadań nie powinno być utożsamiane z mobbingiem – zwłaszcza, gdy nie prowadzi do izolacji pracownika i obniżonej samooceny.

Tło sprawy

Powód był zatrudniony u pozwanego od 18 maja 2009 r. do 7 stycznia 2011 r. na stanowisku kierowniczym. W drugiej połowie 2009 r., w związku z pogarszającym się stanem technicznym obiektu zabytkowego (pałacu), podjęto decyzję o jego remoncie. W latach 2009-2010 było to kluczowe przedsięwzięcie realizowane przez pozwane muzeum. Projekt miał być współfinansowany ze środków unijnych.

W lipcu 2010 r. dyrektorem muzeum została nowa osoba. Na początku współpracy dyrektor odnosił się do powoda normalnie, jednak szybko zmienił do niego stosunek, okazując mu brak sympatii i niechęć.

W czasie kilkutygodniowej współpracy dyrektor często spotykał się z powodem. Były to spotkania zarówno indywidualne, jak i w większym gronie....