Przeciwko własnemu narodowi

źródło: AFP

dr Grzegorz Majchrzak, historyk, Biuro Badań Historycznych IPN Jak stwierdzał kilka miesięcy po wprowadzeniu stanu wojennego I sekretarz Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, premier PRL i szef Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego Wojciech Jaruzelski 13 grudnia „Zniweczone zostały plany kontrrewolucji odnoszące się nie tylko do naszego kraju, ale do całej wspólnoty socjalistycznej, plany ugodzenia w ZSRR".

dr Grzegorz Majchrzak, historyk, Biuro Badań Historycznych IPN Jak stwierdzał kilka miesięcy po wprowadzeniu stanu wojennego I sekretarz Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, premier PRL i szef Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego Wojciech Jaruzelski 13 grudnia „Zniweczone zostały plany kontrrewolucji odnoszące się nie tylko do naszego kraju, ale do całej wspólnoty socjalistycznej, plany ugodzenia w ZSRR".

Osławiony rzecznik prasowy rządu Jerzy Urban stwierdzał zaś – w korespondencji wewnętrznej – że jego celem była atomizacja społeczeństwa. Miliony przeciwników komunizmu działające razem były dla niego śmiertelnym zagrożeniem, natomiast te same miliony, ale działające od siebie niezależnie, nie stanowiły już takiego zagrożenia. Oczywiście w propagandzie przyczyny stanu wojennego wyglądały zupełnie inaczej i przez lata się zmieniały – od zapobieżenia rzekomo niszczącym kraj strajkom czy wręcz anarchii i konfrontacji, do której miała dążyć NSZZ Solidarność, po umożliwienie porozumienia się władzy z opozycją przy okrągłym stole... Do dzisiaj związane są z nim dwa główne mity. Pierwszy, że był rzekomo „mniejszym złem", a drugi, iż miał zapobiec groźbie sowieckiej interwencji. Tymczasem autorem określenia „mniejsze zło" nie był wcale Jaruzelski, co więcej, termin ten nie odnosił się – przynajmniej pierwotnie – do stanu wojennego. Jako pierwszy użył go w sierpniu 1980 r. ówczesny I sekretarz KC PZPR Edward Gierek i miał na myśli zgodę na utworzenie niezależnych od władz związków zawodowych. Było to jednak jedynie chwilowe, taktyczne ustępstwo i w kolejnych miesiącach władze PRL przygotowywały się do odzyskania utraconych pozycji. Dopóki na czele partii stał jednak Stanisław Kania, który we wrześniu 1980 r. zastąpił na tym stanowisku Gierka, stawiano na...