Na czym polega tymczasowa ochrona konserwatorska

Przepisy przewidują tymczasową ochronę zabytku, w stosunku do którego toczy się postępowanie o wpis do rejestru zabytków. Rozpoczęcie takiej procedury uniemożliwia prowadzenie robót budowlanych związanych z zabytkiem.

Prawna ochrona zabytków ogranicza prawo właściciela do dysponowania rzeczą ruchomą lub nieruchomością, która otrzymała taki status. Uznanie za zabytek terenu, na którym planowana jest inwestycja może skutecznie wstrzymać plany inwestora. Analiza ustawy z 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (tekst jedn. Dz.U. z 2021 r., poz. 710 z późn. zm.; dalej: u.o.z.) prowadzi do wniosku, że tymczasowa ochrona konserwatorska nadawana in spe „zabytkowi”, w czasie trwania postępowania konserwatorskiego, jest silniejsza niż ochrona wynikająca z prawomocnej decyzji o wpisie do rejestru zabytków.

Wpis do rejestru zabytku nieruchomego

Polskie prawo ochrony zabytków jest oparte na zasadzie uzależnienia ochrony konserwatorskiej od wpisu danego obiektu do rejestru zabytków. Ochrona konserwatorska nie jest udzielana zabytkowi z mocy prawa. Dla nadania obiektowi statusu zabytku, konieczne jest przeprowadzenie pełnego postępowania administracyjnego, zakończonego wydaniem decyzji administracyjnej o wpisie obiektu do takiego rejestru. Postępowanie to, prowadzone jest na podstawie przepisów u.o.z. i Kodeksu postępowania administracyjnego.

Na wniosek właściciela

Zasady wpisu do rejestru zabytku nieruchomego reguluje art. 9 u.o.z. Zgodnie z nim postępowanie takie wszczynane jest na wniosek właściciela zabytku...