Preferencje przy nabyciu lokalu mają swoje wymogi

Uznaniowy charakter korzystania z roszczenia o zwrot bonifikaty miał jedynie zapewnić podmiotowi publicznemu luz decyzyjny, konieczny w sytuacjach szczególnych.

Wprowadzenie bonifikaty dla najemców nabywających lokal na własność było bez wątpienia instrumentem zachęcającym do tego, aby coraz większa liczba osób zaspokajała swoje potrzeby mieszkaniowe w formie prawa własności do lokalu lub domu mieszkalnego. Ta pomoc publiczna została skierowana do określonej grupy osób. Dostrzegając, że zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych w drodze przekształcenia najmu na prawo własności może sprzyjać podniesieniu dbałości o zajmowane lokale oraz pozwala na bardziej elastyczne reagowanie samych zainteresowanych na zmieniające się warunki na rynku mieszkaniowym, polski ustawodawca od lat 70. ubiegłego wieku wprowadził możliwość nabycia przez najemcę zajmowanej przez niego nieruchomości na własność. Towarzyszy temu uprawnieniu pomoc w postaci środków publicznych, które kierowane są do najemców nabywających nieruchomość na własność w postaci bonifikaty, czyli obniżenia ceny zbywanego lokalu. Takie rozwiązanie, mając na uwadze, że bonifikata może sięgać 90 proc. wartości lokalu, wymaga stworzenia barier zapobiegających temu, żeby nie została wykorzystana w celach czysto spekulacyjnych, ale służyła polepszeniu sytuacji mieszkaniowej najemców. Jak pokazują liczne nowelizacje przepisów regulujących sprzedaż lokali z bonifikatą, osiągnięcie tego celu nie jest proste. W orzecznictwie wskazuje się na konieczność ścisłej wykładni art. 68 ustawy o gospodarce...