Wspólne dobro: ani twoje, ani moje

Władza sądownicza ma szczególny mandat do tego, aby bronić swojej niezależności i niezawisłości.

Władza sądownicza odgrywa niezwykle ważną rolę w trójpodziale władzy określonym w art. 10 Konstytucji RP. Zgodnie z art. 10 Konstytucji RP ustrój Rzeczypospolitej Polskiej opiera się na podziale i równowadze władzy ustawodawczej, władzy wykonawczej i władzy sądowniczej.

Rozdzielenie, czyli separacja

Trafnie scharakteryzowało specyfikę władzy sądowniczej orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z 21 listopada 1994 r., wydane w sprawie o sygn. akt K 6/94, które stwierdziło m.in., iż wymóg „rozdzielenia” władz oznacza m.in., iż każdej z trzech władz powinny przypadać kompetencje materialnie odpowiadające ich istocie, a co więcej – każda z trzech władz powinna zachowywać pewne minimum wyłączności kompetencyjnej stanowiącej o zachowaniu tej istoty.

Tylko jednak wobec władzy sądowniczej „rozdzielenie” oznacza zarazem „separację”, gdyż do istoty wymiaru sprawiedliwości należy sprawowanie go wyłącznie przez sądy, a pozostałe władze nie mogą ingerować w te działania czy w nich uczestniczyć.

Orzeczenie to, wydane jeszcze przed uchwaleniem konstytucji z 1997 r., pozostaje dziś w całości aktualne.

W orzeczeniu TK z 14 października 1999 r. (sygn. akt: K 8/99) stwierdzono m.in., że niezbędnym elementem zasady podziału władzy są niezależność sądów i niezawisłość sędziów. Wnioskodawca wyprowadza zasadę niezależności sądów z art. 10 konstytucji,...