Urealnić dwutorowy system ochrony

Siedem lat po wejściu w życie ustawy o roszczeniach o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji szukamy odpowiedzi na pytanie, dlaczego wciąż zajmuje ona głównie teoretyków.

W myśl prawa Unii Europejskiej oraz polskiego prawa antymonopolowego takie zachowania, jak zawieranie porozumień ograniczających, eliminujących lub naruszających konkurencję i nadużywanie pozycji dominującej, są zakazane. Unia Europejska dąży do zwiększenia skuteczności ochrony konkurencji, co przejawia się w dwóch tendencjach.

Z jednej strony jest to zwiększanie skuteczności działania organów antymonopolowych. Z drugiej zaś wzmacniana jest ochrona podmiotów prywatnych, poszkodowanych przez działania naruszające prawo konkurencji.

Wzmocnienie to polega na przyznaniu im ułatwień w dochodzeniu praw przed sądami powszechnymi. O ile bowiem postępowanie administracyjne może się przyczynić do ujawnienia nielegalnych działań i nałożenia kar na sprawców, o tyle jednak nie daje poszkodowanym prawa do otrzymania odszkodowania od sprawcy naruszenia.

Procesowe ułatwienia

System ochrony konkurencji przez właściwy organ antymonopolowy istnieje w Polsce już od 1990 roku. Drugi z tych systemów został wprowadzony w 2017 roku mocą ustawy o roszczeniach o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji („ustawa”), która implementowała dyrektywę 2014/104/UE („dyrektywa”).

Przed wejściem w życie ustawy możliwe było oczywiście dochodzenie roszczeń powstałych wskutek naruszenia reguł konkurencji na zasadach ogólnych, choćby przy...