Okno życia = kara za porzucenie?

Czy rodzic, który zostawia dziecko w oknie życia, popełnia przestępstwo?

Powszechnie mówi się, że okno życia służy do „bezpiecznego porzucenia” dziecka. Tyle że porzucenie dziecka to czyn zabroniony określony w art. 210 kodeksu karnego. Sprawa wymaga więc analizy. Dogmatycznej.

Na pastwę losu

Osoba pozostawiająca dziecko w oknie życia zrzeka się samowolnie obowiązku opieki i na zawsze oddala z miejsca jego pozostawienia. Artykuł 210 § 1 kodeksu karnego penalizuje sam fakt porzucenia dziecka, bez względu na to, jakie będą skutki jego opuszczenia przez rodzica. Nie jest ważne, czy dziecku zagrozi niebezpieczeństwo, czy też los okaże się dla niego łaskawy: „Kto wbrew obowiązkowi troszczenia się o małoletniego poniżej lat 15 albo o osobę nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny osobę tę porzuca, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5”.

Problem sprowadza się do interpretacji czasownika „porzuca”. „Jeśli porzuciliśmy jakąś rzecz, to zostawiliśmy ją gdzieś, nie przejmując się, co się z nią stanie”. „[…] Jeśli ktoś porzucił osobę, z którą był związany, np. męża lub dziecko, to ją opuścił” (Inny słownik języka polskiego, red. M. Bańko, Warszawa 2000). „[…] opuścić, zostawić...