Wzięli sprawy w swoje ręce

źródło: Rzeczpospolita

autor zdjęcia: Niemal wszyscy mieszkańcy Konitz (Chojnic) i okolic byli

źródło: Rzeczpospolita

Dla rozgorączkowanych okolicznych mieszkańców Konitz (przedwojennych Chojnic – red.), którzy pragnęli ukarać winowajcę zbrodni, wszystko to – plotki, odnalezienie głowy (ofiary – red.) – w zupełności wystarczyło. Postanowili rozprawić się z Żydami.

Było zimne wtorkowe popołudnie w drugim tygodniu marca; brzozy po obu stronach ulicy wiodącej w stronę Flatow (Złotowa) stały jeszcze bezlistne po długiej zimie, trawa wciąż była zamarznięta i zbrązowiała, wytarta i bez życia. Johannes Winter i jego przyjaciel, piekarz Hermann Lange, podeszli nad brzeg jeziora, w miejsce, w którym lód zdążył już stopnieć. W sięgającej najwyżej kolan lodowatej wodzie zauważyli starannie zaszyty worek. Lange wyłowił go przy użyciu kija, po czym obaj mężczyźni otworzyli worek i rozerwali owinięty papierem pakunek.

„O Boże, to mój syn!”, wykrzyknął Johannes Winter. Była to jednak tylko górna część tułowia: naga, blada jak płótno, odcięta tuż pod samymi żebrami. Gdy mężczyźni wyciągnęli fragment ciała na brzeg, ociekał on wodą zmieszaną z krwią.

Wieści o odkryciu rozniosły się błyskawicznie po ulicach i karczmach Konitz, sennego miasteczka w Prusach Zachodnich, w którym takie makabryczne wydarzenia znano wyłącznie z literatury i prasy. Spragnieni sensacji ludzie zebrali się nad brzegiem Mönchsee (Jeziora Zakonnego) i przyglądali się w osłupieniu Langemu i Winterowi, którzy szukali w szuwarach kolejnych części ciała. Tłum nie musiał czekać długo. Niemal natychmiast mężczyźni natrafili na kolejny pakunek. Była to dolna część tułowia: pozbawiona wnętrzności, ale z okrawkiem jelit, pośladkami i wciąż trzymającym się reszty ciała penisem....