Problem z Pileckim

autor zdjęcia: Robert Gardziński

źródło: Rzeczpospolita

Gdyby Instytut Pileckiego został zlikwidowany zaraz po przejęciu władzy, politycy uniknęliby wielu fikołków.

Jeżeli odpowiedzialny za resort kultury Bartłomiej Sienkiewicz zdecydowałby się na taki krok, tylko po to, aby pokazać swoją sprawczość i dać twardemu elektoratowi dowód, że w przestrzeni publicznej nie ma miejsca dla instytucji „pisowskich” – osłabiona po przegranych wyborach opozycja trochę by pokrzyczała i temat już by nie istniał. Ale pewnie taki krok zostałby odebrany – i słusznie, jako element zwijania się państwa, a nie dalekosiężnego patrzenia zakładającego kreowanie swojej narracji historycznej. Czy dlatego zdecydowano się na tzw. przejęcie?

Wycinanie projektów

Jego mechanizm był przewidywalny – zakazano szefowej Instytutu Pileckiego Magdalenie Gawin podejmowania jakichkolwiek decyzji i skupienia się tylko na administrowaniu placówką, potem zlecono audyt ministerialny i zanim go pokazano, już ją odwołano. Nikt nie zastanowił się, czy wnioski z audytu są zgodne z polską racją stanu. Zatem na co zwróciliśmy uwagę w „Rzeczpospolitej” zostały zakwestionowane m.in. projekty...