Krzesło, którego nikt nie chciał zająć

Karol Nawrocki i Donald Tusk robią teatr dla żelaznych elektoratów. A Polski tak naprawdę nie było na rozmowach w Waszyngtonie, bo nie ma nic do zaproponowania.

Hipoteza: istniało porozumienie pomiędzy Kancelarią Prezesa Rady Ministrów a Pałacem Prezydenckim na temat nieobecności Polski w Białym Domu, gdzie do Donalda Trumpa i Wołodymyra Zełenskiego dołączyli m.in. prezydent Francji Emmanuel Macron, kanclerz Niemiec Friedrich Merz i prezydent Finlandii Alexander Stubb.

Na pewno istnieje porozumienie ciche, niepisane. A inaczej: oglądamy teatr. Teatralne są więc gesty polityków oraz ich rzeczników. Przepychanki pomiędzy prezydentem a premierem to ściema (czy – jak kto woli – ustawka). Dostarczają żelaznym elektoratom pożądanego konfliktu o krzesło, którego żaden z nich tym razem nie chciał zająć.

Polski nie było w Waszyngtonie, bo, po pierwsze, nie ma nic do zaproponowania, a, po drugie, polska klasa polityczna jest zakładnikiem sondaży – panicznie...