Jak uchwała Sądu Najwyższego o ochronie przedemerytalnej zmieni politykę zatrudnienia?

Pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż cztery lata do osiągnięcia wieku emerytalnego. Dotyczy to także umów terminowych.

Sąd Najwyższy przesądził, że zakaz wypowiedzenia umowy o pracę, o którym mowa w art. 39 kodeksu pracy, obejmuje również pracowników zatrudnionych na czas określony, nawet jeśli umowa ta kończy się przed osiągnięciem wieku emerytalnego. Uchwała z 30 września 2025 r. (sygn. akt III PZP 6/24), podjęta w składzie siedmiu sędziów i mająca moc zasady prawnej, może stać się jednym z najważniejszych punktów zwrotnych w polityce zatrudnienia ostatnich lat.

Wzmocnienie ochrony

Na pierwszy rzut oka to oczywiste wzmocnienie ochrony osób starszych na rynku pracy. W praktyce jednak skutki uchwały są znacznie bardziej złożone – zarówno prawnie, jak i ekonomicznie. Sąd Najwyższy wskazał, że celem art. 39 k.p. jest bowiem ochrona pracownika jako osoby, bez względu na rodzaj umowy. Ochrona ma charakter osobisty i funkcjonalny – ma zapewnić stabilność zatrudnienia w okresie, w którym utrata pracy często prowadzi do trwałego wykluczenia zawodowego. To kryterium wieku, a nie formy zatrudnienia, przesądza o objęciu ochroną.

Dla pracowników w wieku...