Ile zanieczyszczający powinien zapłacić za emisje?

To podmiot korzystający ze środowiska ustala we własnym zakresie wysokość należnej opłaty i wnosi ją na rachunek urzędu marszałkowskiego. Jej wysokość zależy od ilości i rodzaju gazów i pyłów wprowadzanych do powietrza, ale w przepisach nie wskazano metody pozyskiwania danych dotyczących emisji.

Katalog środków ochrony środowiska jest bardzo szeroki i nic w tym dziwnego, skoro tak cenny dla ludzkości jest przedmiot tej ochrony. Zapewniają ją zarówno regulacje konstytucyjnoprawne, prawnomiędzynarodowe, unijne, jak i karnoprawne, cywilnoprawne i administracyjnoprawne. Część z tych ostatnich to środki finansowo-prawne ochrony środowiska, które zostały zawarte w art. 272 i następnych ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t.j. DzU z 2025 r., poz. 647 z późn. zm., dalej jako p.o.ś.).

Zgodnie z tym przepisem środki finansowo-prawne ochrony środowiska stanowią w szczególności: opłata za korzystanie ze środowiska; administracyjna kara pieniężna; zróżnicowane stawki podatków i innych danin publicznych służące celom ochrony środowiska i opłata emisyjna, o której mowa w art. 321a ust. 1 (należna z tytułu wprowadzenia na rynek krajowy paliw silnikowych). Należy przy tym odnotować, że nawet w tym przepisie ustawodawca posłużył się sformułowaniem „w szczególności”, czym utworzył niezamknięty katalog środków finansowo-prawnych możliwych do zastosowania w celu ochrony środowiska.

Za co trzeba płacić?

Określając przedmiot opłat za korzystanie ze środowiska oraz administracyjnych kar pieniężnych, ustawodawca w art. 273 ust. 1 p.o.ś. wskazał, że opłata za korzystanie ze środowiska jest ponoszona za: (pkt 1) wprowadzanie...