Dobry prezydent w złym opakowaniu

autor zdjęcia: Jakub Ostałowski

źródło: Rzeczpospolita

Ocenianie Lecha Kaczyńskiego poprzez jego porażki i gafy to infantylny błąd krytyków prezydenta

Lech Kaczyński pod względem troski o swój wizerunek jest całkowitym zaprzeczeniem Donalda Tuska. To ułatwia jego przeciwnikom ataki i osłabia skuteczność jego działań – pisze publicysta

Prezydentura Lecha Kaczyńskiego mało przypomina kadencje jego poprzedników. Przede wszystkim w przeciwieństwie do Lecha Wałęsy i Aleksandra Kwaśniewskiego nie widać, by sprawa reelekcji miała dla niego decydujące znaczenie. Prezydent ma też własną koncepcję polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, oderwaną od walki o poklask rodzimych bądź zagranicznych elit. Jednak przy stosunkowo dużej skuteczności na arenie międzynarodowej – a ostatnio nawet wzroście jego roli w sprawach krajowych – Kaczyński traci na popularności. Stojąc przed wyborem: kolejna kadencja czy maksymalne efekty w obecnej, wybiera to drugie.

Nie spotkałem dotąd tekstu solidnie analizującego obraz prezydentury Lech Kaczyńskiego. I nie ma znaczenia, czy opisy tworzyli jego przeciwnicy czy zwolennicy. U progu analizy zawsze tkwił infantylny błąd przedstawiania działań głowy państwa poprzez jego porażki i gafy albo medialne sukcesy. Istotą analizy musi zaś być rozliczenie Kaczyńskiego z efektów realizowania jego pomysłu na prezydenturę. Bez tego nie będzie wiadomo bowiem, co jest porażką, a co sukcesem.

Kreowanie sojuszy

Konstytucja słabo określa rolę prezydenta. Tworzy to oczywiste pole konfliktu z rządem widoczne nie tylko w tej kadencji. Z drugiej jednak strony słabo sprecyzowane uprawnienia głowy państwa dają mu pole do szerokiej interpretacji swych kompetencji.

Jeszcze za czasów...