![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Włoski kusznik
Kusza stała się w XII wieku niezwykle popularna w basenie śródziemnomorskim, a do najbieglejszych w posługiwaniu się nią należeli żołnierze z potężnych włoskich miast
Rozpowszechniła się podczas wypraw krzyżowych. Skuteczność owego oręża osiągnięto przez połączenie kilku elementów. Jednym z nich było zastosowanie tzw. orzecha, czyli obrotowego systemu umieszczonego wewnątrz łoża, który utrzymywał cięciwę w stanie napiętym i pozwalał na jej płynne, miękkie spuszczenie w momencie strzału. Wpływało to niewątpliwie na celność broni.
Najistotniejsza była jednak część pracująca, czyli łuczysko przymocowane poprzecznie na przedzie łoża. Aby zwiększyć tkwiącą w nim energię, zastosowano konstrukcję kompozytową, jak w doskonałych łukach azjatyckich złożonych z warstw drewna, rogu i ścięgien.
Wczesne kusze naciągano w stosunkowo prosty sposób. Stawiano je na ziemi i przytrzymując łuczysko nogami, obiema rękoma ciągnięto za cięciwę....
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
