Do Sejmu wracam tylko na obiad

autor zdjęcia: Rafał Guz

źródło: Fotorzepa

Krzysztof Bosak, były poseł LPR

Rz: Co zabiera polityka?

Oprócz czasu i swobody głównie anonimowość i spontaniczność w kontaktach z ludźmi. Mnie zajęła bezpowrotnie kilka lata życia. Ostatnie dwa, trzy to czas wychodzenia z niej.

To brzmi jak wychodzenie z nałogu.

(śmiech) Jak spotykam nowych ludzi, to zawsze muszę najpierw się z czegoś tłumaczyć, pogadać o polityce, odpowiedzieć na jakieś pytania.

Brzmi mało zachęcająco.

Dlatego jako 28-letni polityczny emeryt nie radzę młodym ludziom iść do polityki.

A co w niej niefajnego?

To, że powoduje w ludziach nieprawdopodobny poziom złych emocji i nieufności. Anektuje całe obszary życia.

To znaczy?

Wchodzi się do polityki z przyjaciółmi, a wychodzi się z niej w najlepszym wypadku z ludźmi ci obojętnymi, a zwykle z wrogami.

Pana też to spotkało?

To jest nieuchronne i spotyka każdego, dlatego nie warto wchodzić do polityki z przyjaciółmi.

A pan wszedł?

Z dużą grupą.

Co się stało?

Wiele z tych relacji się popsuło, bo i musiało się popsuć. Logika polityki jest bowiem taka, że wymusza rywalizację. I nawet jeśli usiłuje się nadać jej pewne ramy, to wchodzą w grę ambicje, przekonanie o własnych racjach i wtedy wszystko wymyka się spod kontroli.

I co wtedy?

Przyjaźnie pryskają i zaczyna się...