Przenicowałam Oleńkę

autor zdjęcia: Robert Pałka

źródło: Forum

Moja praktyka buddyjska uczy, że absolutnie w każdej sytuacji trzeba być totalnie obecnym, nie oddzielać się od niej, przyjmować ją taką, jaka jest – mówi Małgorzata Braunek

Zagrała Oleńkę i Izabelę Łęcką. Na wiele lat zrezygnowała z aktorstwa, poświęcając się rodzinie i praktyce buddystycznej. Powróciła kreacją w „Personie. Ciało Simone” Krystiana Lupy, w spektaklu, który przesłonił skandal wywołany przez Joannę Szczepkowską. Przedstawieniu, które mówi, że czystości nie da się skalać, a wiary sprofanować.

Kiedy Małgorzata Braunek miała dwa lata, jej ojciec trafił do stalinowskiego więzienia.

– Przed wojną był rotmistrzem Wojska Polskiego. Po kampanii wrześniowej znalazł się w oflagu w Woldenbergu. Po wojnie chcieli go wcielić do ludowego Wojska Polskiego, ale odmówił. Powiedział, że to nie jego wojsko. Praktycznie stałyśmy się z mamą bezdomne. Przeprowadziłyśmy się do jej rodziny, do Katowic.

Z tamtego czasu przetrwały tylko mgliste obrazy.

– Noc. Nieznani mężczyźni w domu. Ktoś bierze mnie z łóżka. Mama trzyma mnie na ręku. Potem dowiedziałam się, że to były wspomnienia rewizji. Mama często gdzieś znikała. Jeździła na widzenia z ojcem.

Kiedy wypuszczono go po śmierci Stalina w 1953 r., rodzice zaczęli szukać swojego nowego miejsca. Padło na Warszawę.

– Więzienie ojca nie złamało. Wychowywał mnie w duchu antykomunistycznym. Nie potrafił ukrywać swoich przekonań i emocji. Powtarzał, że w szkołach uczą kłamstwa. Nie byłam dzieckiem zastraszonym i lubiłam powtarzać opinie ojca przy nauczycielach....