Holenderskie Indie Wschodnie
Na początku XVII w. iberyjskie katolickie potęgi kolonialne znalazły się pod silną presją aspirującej do uzyskania statusu imperium handlowego protestanckiej Holandii
Metody działania Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej (VOC, istniejącej od 1602 r. – patrz nr 34) znamy dobrze, dzięki zachowanym dokumentom źródłowym. Niderlandczycy podzielili obszary swej działalności na trzy podstawowe grupy: tereny zdobyte podlegające ich pełniej władzy; tereny, którym narzucono holenderski monopol handlowy; obszary wolnego handlu. Mimo rozwijającej się w Holandii teorii wolności mórz dyrektorzy Kompanii dążyli do rozszerzenia dwóch pierwszych obszarów, zwłaszcza zaś do zwiększania zasięgu własnego monopolu. Jak pisał założyciel Batawii, gubernator generalny Indii Jan Pieterszoon Coen: „[…] handel w Azji musi być popierany i prowadzony pod ochroną broni Waszych Wysokości i broń ta opłacana być musi z zysków handlowych; tak więc nie możemy prowadzić wojny bez handlu i handlu bez wojny”.
Przyprawy korzenne – sprzedawane z ogromnym zyskiem w Europie – pozyskiwano, narzucając podległej ludności obowiązkowe kontyngenty dostaw po zaniżonych cenach. Uzależniano ją też od dostaw tkanin z Indii, a nawet żywności, gdyż obłożone wysokimi dostawami wsie nie były w stanie uprawiać niczego poza korzeniami. Kary za opóźnienie dostaw bądź ich obniżenie były okrutne. Gdy przydarzyło się to mieszkańcom wysp Banda, wojskowa ekspedycja część z nich wymordowała, a pozostałych obróciła w niewolników i wywiozła w inne rejony archipelagu. Z czasem na plantacjach...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta