Konsekracja probówki

autor zdjęcia: Tomasz Orłowski

źródło: Fotorzepa

Tegoroczny wybór laureata Nobla w dziedzinie medycyny wzbudza wiele poważnych wątpliwości. Nagroda dla twórcy metody in vitro promuje bowiem medycynę pozbawioną etycznej wrażliwości – pisze bioetyk

Trzydzieści dwa lata po narodzinach pierwszego dziecka poczętego in vitro badania nad sztuczną prokreacją zostały nagrodzone. W poniedziałek 6 października 2010 roku członkowie Królewskiego Karolińskiego Instytutu Medyczno-Chirurgicznego w Sztokholmie ogłosili, że zdobywcą tegorocznej Nagrody Nobla z medycyny został Robert Edwards, 85-letni angielski embriolog, emerytowany dziś profesor uniwersytetu w Cambridge. To jemu zawdzięczamy pierwsze dziecko z probówki – urodzoną w 1978 r. Louise Brown.

Z opóźnionym zapłonem

Historia zapłodnienia pozaustrojowego sięga lat 50. XX wieku. Robert Edwards, pochodzący z Manchesteru doktor agronomii ze specjalizacją z genetyki zwierząt, w roku 1955 rozpoczął karierę naukową na uniwersytecie w Cambridge. W owym czasie zapłodnienie in vitro komórki jajowej królika było już możliwe. Młody genetyk postanawia sprawdzić, czy podobne procedury można zastosować z użyciem ludzkich komórek rozrodczych.

Doświadczenia laboratoryjne zaowocowały wieloma ciekawymi odkryciami. W roku 1968 naukowiec podjął współpracę z Patrickiem Steptoe – chirurgiem ginekologiem i pionierem laparoskopii. Wspólnie udaje im się wyprodukować ludzki embrion in vitro. Niestety embrion po pierwszym podziale komórkowym obumarł.

Mimo obiecujących rezultatów Medical Research Council zaprzestało finansowania ich badań. Projekt...