Nowa jakość regulacji sektora energetycznego

Wyzwania stojące przed sektorem uzasadniają rozpoczęcie dyskusji nad narzędziami stosowanymi przez prezesa URE. Jego decyzje często są poddawane weryfikacji sądowej, co powoduje brak stabilizacji oraz opóźnia ich wejście w życie nawet o kilka lat

Przedsiębiorcy działający w branży energetycznej poddawani są intensywnym działaniom regulacyjnym prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (prezes URE). Dotyczy to wszystkich podmiotów, niezależnie od zakresu ich działania – zarówno zajmujących się sprzedażą energii i gazu ziemnego, jak też świadczeniem usług sieciowych. Działania regulatora obejmują praktycznie każdy aspekt aktywności przedsiębiorstw. Przykładowo, dotyczą zatwierdzania inwestycji, planów rozwoju, określania sposobu świadczenia usług czy wreszcie zatwierdzania cen dla odbiorców końcowych. Regulator ma ponadto kompetencje, by rozstrzygać spory pomiędzy regulowanymi firmami i ich klientami. Siłą rzeczy przy tak wielu sprawach, w których strony mają często przeciwstawne interesy, na linii organ regulacyjny – podmioty regulowane pojawiają się większe lub mniejsze tarcia. Po części wynikają one z naturalnej i niemożliwej do uniknięcia sprzeczności interesów poszczególnych przedsiębiorstw energetycznych oraz celów stawianych przed prezesem URE. Jednakże w istotnym zakresie problemy biorą się również z niedoskonałości narzędzi regulacyjnych przewidzianych dla sektora energetycznego.

Stabilność funkcjonowania – konieczny czynnik rozwoju sektora

Zasadne jest wprowadzenie do polskiego systemu prawnego możliwości zawierania porozumień regulacyjnych

Wyzwania stojące...