Nierówne traktowanie nie musi być dyskryminacją

Dwa takie same stanowiska, ale osoby je zajmujące mają inne pensje. Jak ocenić taką sytuację?

To zależy, czym się kieruje pracodawca. Często zasadę równego traktowania pracowników i zakaz dyskryminacji w sferze zatrudnienia traktuje się jako jednoznaczne. Tymczasem nie w każdym przypadku są one tożsame.

Odrębne definicje

Zgodnie z art. 112 k.p. pracownicy mają równe prawa z racji jednakowego wypełniania takich samych obowiązków. Dotyczy to w szczególności równego traktowania mężczyzn i kobiet w zatrudnieniu. To jest właśnie zasada równego traktowania.

Według Trybunału Konstytucyjnego (orzeczenie z 9 marca 1988, U 7/87) sprowadza się ona do wymogu równego traktowania wszystkich podmiotów charakteryzujących się w równym stopniu daną cechą istotną.

Podmioty te powinny być traktowane według jednakowej miary, bez zróżnicowań zarówno dyskryminujących, jak i faworyzujących. Równość wobec prawa to zatem zasadność wyboru tego, a nie innego kryterium.

Zasada niedyskryminacji stanowi natomiast, że jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu, bezpośrednia lub pośrednia, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także ze względu na...